Główną zaletą mikronizacji jest możliwość zastosowania do obróbki wielu zbóż w celu kontrolowanej żelatynizacji skrobi, co prowadzi do zwiększenia ich przyswajalności i wydajności w czasie skarmiania zwierzętami. Dyrektywy UE kładą nacisk na przestrzeganie odpowiedniej diety prosiąt, podając restrykcyjne normy. ​

Mikronizacja należy do zabiegów termicznej obróbki surowców spożywczych i paszowych i polega na poddawaniu pełnych lub wcześniej  obłuszczonych bądź rozdrobnionych nasion zbóż, nasion roślin oleistych, czy też śrut poekstrakcyjnych i innych materiałów paszowych działaniu promieniowania podczerwonego o długości fali 1,8-3,4 µm w stosunkowo krótkim czasie, dzięki czemu uzyskuje się istotne zmiany właściwości fizycznych i chemicznych przetwarzanych materiałów.

Działanie promieniowania podczerwonego powoduje pobudzenie molekuł budujących materiał, wprawiając je w intensywne wibracje, co z kolei wywołuje tarcie, bardzo szybki wzrost temperatury i ciśnienia pary wodnej wewnątrz cząstek materiału poddawanego obróbce.

Para wodna w materiale powstaje na skutek gwałtownego jego podgrzania. Temperatura obrabianego materiału podnosi się w ciągu 50 sekund do 90°C, a po 90 s.  do 110-130°C i wyższej (przy dłuższym działaniu promieniowania  do 230-250°C).

Działanie tak wysokiej temperatury jest krótkotrwałe, najczęściej trwa 45-90 sekund, w zależności od rodzaju obrabianego materiału. Ziarno zbóż dla przykładu poddawane jest promieniowaniu przez ok. 50 sekund, co jest wystarczające by w ziarniakach nastąpił proces kleikowania skrobi. Po opuszczeniu mikronizatora materiał poddaje się  schładzaniu oraz bardzo często płatkowaniu (gniecenie).